این اثر با زندگینامه آیتالله حقشناس آغاز میشود که توسط شاگرد مشهور ایشان، استاد محمدعلی جاودان، تهیه شده است. پس از آن متن پیاده شده و ویرایششده گفتارهای اخلاقی ایشان به ترتیب تاریخی میآید. در این مجلد از جلسه هفتاد و یکم تا جلسه نود و چهارم درسهای اخلاقی معظمله ذکر شده است که مربوط به اواخر دهه شصت هجری شمسی میباشد. هر چند در این اثر به اقتضای اینکه سخنرانی برای عموم مردم و به اصطلاح منبری است، موضوعات گوناگون و زیادی مطرح میشود، اما میتوان بهطور کلی گفت که در سراسر این کتاب این موارد بیشتر مورد تأکید هستند: اطاعت از خداوند، ذکر، نماز، راههای مقابله با شیطان، تقوی، زبان، حق الناس و اهمیت خدمت به خلق. اما آنچه بیشتر از همه به چشم میخورد علم است. آیتالله حقشناس در سراسر این اثر در باب علم، اهمیت و ارزش آن، تحصیل علم و شرایط آن، طالبان علم و بسیاری از چیزهای دیگر سخن گفتهاند. میتوان گفت که از نظر ایشان مهمترین چیز برای اخلاق و تهذیب نفس و اصلاح دنیا و آخرت علم و معرفت است. به همین دلیل در موارد متعددی رابطه میان علم و سایر فضائل را بررسی میکنند و نشان می دهند که علم اصل و ریشه آنهاست. برای مثال اطاعت از خداوند تنها در صورتی درست و حقیقی است که بر پایه علم و معرفت باشد.
همچنین در لابهلای مباحث اخلاقی، خاطرات جالب و گوناگون، پند و اندرز و نصیحتهای مفیدی ذکر میشود که خواننده را متاثر میسازد. همچنین به دلیل اینکه آیتالله حقشناس با بزرگان اخلاقی و شخصیتهای معنوی ارتباط مستقیم داشتند، از سخنان آنان مطالب جذابی نقل میکنند. دیگر آنکه ایشان هر جا لازم باشد به تفسیر برخی از آیات قرآن نیز میپردازند. همچنین روایات متعددی را درباره موضوعات اخلاقی ذکر میکنند و به شرح آنها مبادرت میکنند. در مواردی نیز مباحث فقهی مرتبط ذکر میشود. لحن شفاهی و گفتاری متن نیز میتواند مزیت دیگری برای چنین اثری بهشمار آید؛ زیرا حال و هوای جلسات اخلاقی را بهتر نشان میدهد. کسانی که در این زمانه شلوغ و پرآشوب، به هر دلیلی، از حضور در جلسات اخلاقی واقعی محروم هستند، میتوانند از چنین آثار ارزشمندی بهرهمند شوند.